Mariléne in 'Margriet'

In het tijdschrift Margriet staat deze week een interview met prinses Mariléne. Hier volgen wat ingescande foto´s en een aantal stukken uit het interview.

Wat houdt uw werk bij het Rijksmuseum in? 'Ik heb de vriendenorganisatie mogen opzetten en houd me nu bezig met de invulling en ontwikkeling ervan. Ik doe dat samen met een heel professionele rechterhand, waardoor ik de regie kan houden over mijn eigen leven'
Scheelt het ook dat u nu dichtbij huis werkt?'Dat scheelt heel veel. Niet zozeer in fysieke afstand, maar meer in gevoel. Ik merk het met name als de kindjes op school zitten, er kan natuurlijk altijd wat gebeuren, maar ik weet dat ik er nu in vijf minuten ben. Ik heb er nog nooit gebruik van gemaakt, maar het idee dat kan geeft veel rust. Ik ga met heel veel rust naar mijn werk. Dat is fijn. Heel fijn'
Hoe combineert u gezin en werk? 'Dat gaat nu dus heel goed. We hebben een erg goede en enthousiaste oppas die het, de dagen dat ik werk, thuis opvangt. Maar dan blijven er nog steeds vierenhalve dag over waarop ik thuis ben. En gelukkig helpt Maurits ook graag mee'

Drie kinderen was een bewuste keuze?'Jazeker. We hadden natuurlijk al een meisje, Anna, en een jongen, Lucas. Veel mensen denken dan: dat is mooi, je hebt van allebei wat. Maar drie vonden we toch leuker. Het is helemaal perfect zo'
Wat wilt u uw kinderen graag meegeven in de opvoeding?'Vertrouwen. Dat doe je door het bouwen van een stabiele omgeving waarin niet al te veel onverwachte dingen gebeuren. Aan de andere kant hoop ik ze ook wat zelfrelativering mee te geven, hoewel ze daar nu nog wat jong voor zijn, maar ik vind het wel belangrijk'
Heeft u in dat kader van het thema 'moeder' ook een favoriet schilderij in het museum? 'Er is een prachtig schilderij van Gerard ter Borch: portrert van Helena van der Schalke. Een schattig meisje van twee jaar in kleding die past bij een volwassen vrouw. Als je niet weet dat kinderen in die tijd als volwassenen werden gezien, denk je dat ze speciaal voor de gelegenheid zo is gekleed. Maar kinderkleren bestonden toen gewoon niet. Het verhaal achter het schilderij maakt het extra bijzonder. Geeft er diepte aan. Het schilderij van 'Heleentje' spreekt mij ook aan omdat ik mij nu eenmaal identificeer met zo´n kleintje. Een meisje dat net zo oud is als onze Felicia nu. Dat kun je bijna niet geloven. Dan denk ik: wat heerlijk dat Felicia nu gewoon kind kan zijn'
Het hele interview is te lezen in Margriet 19