Deel 5 thema Bastaardkinderen

Deel 5 thema Bastaardkinderen: Johannes Willem van Reinhartshausen, bastaardzoon van prinses Marianne, dochter van koning Willem I

Prinses Marianne * 09-05-1810 + 29-05-1883 is een dochter van Koning Willem I en Koningin Wilhelmina. In 1830 trouwt prinses Marianne met haar neef prins Albert van Pruisen, hij was de jongere broer van de latere keizer Wilhelm I. Zij gingen wonen in Berlijn en zij kregen 5 kinderen, van wie er 2 niet de volwassen leeftijd zouden bereiken: 1) Charlotte 1831-1885 getrouwd met hertog George II van Saksen-Meiningen 2) Doodgeboren zoon 1832 3) Albert 1837-1906 getrouwd met hertogin van Saksen-Altenburg4) Elisabeth 27 augustus- 9 oktober 1840 5) Alexandrine 1844-1906 getrouwd met hertog Willem van Mecklenburg

Aanvankelijk was dit een gelukkig huwelijk; echter het verdriet om de gestorven kinderen kwam er een breuk in dit huwelijk. Prins Albert verwaarloosde haar en stak zichzelf in de schulden om zijn liefjes te behagen. In 1845 verliet prinses Marianne haar man en Berlijn om zich in haar buitenplaats Rusthof te Voorburg te vestigen. De echtscheiding wordt uitgesproken 31 augustus 1849. Prinses Marianne wordt daarop verbannen van het Pruisische hof waar haar kinderen verder worden opgevoed. Zij vertrok na de scheiding per schip het land en vertrok naar Sicilië, waar zij openlijk samen leefde met haar koetsier en minnaar Johannes van Rossum.
Op Sicilië wordt op 30 oktober 1849 een zoon geboren: Johannes Willem van Reinhartshausen. Johannes naar de vader Johannes van Rossum en Willem naar haar eigen vader Koning Willem I. De naam van Reinhartshausen krijgt hij pas in 1855 van Hertog Adolf van Nassau.Daarop verbrak het Oranjehuis alle contacten met haar, en werd haar de toegang tot Pruisen en dus feitelijk tot haar kinderen, ontzegd.
Kort na de bevalling maakte de prinses een maande durende reis naar Egypte en daarna betrok zij met van Rossum en haar zoontje een villa, die zij in 1851 had gekocht op de Monte Celio op Sicilië. Regelmatig was zij ook in Voorburg echter haar zoontje Johannes Willem, die in Nederland nooit werd erkend, bleef dan op Sicilië, waar ze hem dan regelmatig bezocht.

In 1852 mochten haar kinderen uit haar 1e huwelijk haar komen bezoeken van het Pruisische hof. In 1855 overlijdt Marianne’s oudste dochter in het kraambed. Een jaar later verkoopt zij haar villa en koopt slot Reinhartshausen aan de Rijn bij Erbach. Met haar zoon Albert heeft zij uiteindelijk een goede verstandhouding; echter haar dochter Alexandrine keurt haar levenswijze af.
Johannes Willem start in het najaar van 1861 een opleiding aan het particuliere onderwijsinstituut van de predikant W. Feller te Dauborn, waar hij zich een ijverige leerling toont. Tijdens de kerstvakantie krijgt de 12 jarige Johannes Willem plotseling roodvonk en sterft op 25 december 1861 in slot Reinhartshausen. Zijn moeder schenkt nog diezelfde dag F 60.000,-- aan de Evangelische kerk van Erbach ten behoeve van de bouw van een kerk te zijner gedachtenis (thans Johanneskerk geheten). Op het graf van haar zoon laat zij een mausoleum bouwen.Zijn heengaan heeft de prinses veel verdriet bezorgd, waar ze nooit goed is overheen gekomen.
10 april 1872 sterft haar minnaar Johannes van Rossum. Gedurende haar leven heeft ze veel gereisd, vaak naar het buitenland. Echter de laatste jaren van haar leven verbleef ze meestal in Voorburg op Rusthof. “s Zondags ging ze daar naar de “Oude Kerk” en zat dan in de “prinsessenbank”, die haar reeds in 1848 werd aangeboden.

In 1883 is ze in Reinhartshausen na een langdurig ziekbed overleden op 29 mei.Prinses Marianne is in Reinhartshausen begraven en zij is de enige “Oranje” die niet in Delft is bijgezet.

(Met dank aan Anja, Foto´s: Koningkeizerreiken, Wikipedia,RD)