(Bij)namen en echtscheidingen - deel 1 thema :'Vorstelijke merkwaardigheden'

Deel 1 thema vorstelijke merkwaardigheden:
bijnamen, De achternaam van Amsberg is niet bestemd voor de troonopvolgers Waarom niet?,en de achternaam van prins Bernhard; de echtscheidingen binnen de Koninklijke Familie en verlovingen die verbroken werden.

(Bij)namen van de Oranjes:

Juliana werd in haar jeugd Juliaantje genoemd.

Prins Bernhard was Benne of Benno dit was familiar. De naam die in het begin van het verblijf van de prins werd gebruikt. Te pas en te onpas sprak men over “Juultje en Benno “, tot er tenslotte een officieel verzoek kwam van de RVD om de prins voortaan bij zijn volledige naam aan te duiden. Binnen de familiekring bleef het wel zo.
Prinses en later Koningin Wilhelmina was ons Wielklemmetje en in de eerste weken zelfs Paulientje en later kwam daar moeder des vaderlands bij., naar analogie van de erenaam van Willem de Zwijger

Willem, kroonprins der Nederlanden (1840-1879), zoon van Koning Willem III werd ook wel prins Citroen genoemd een toespeling op Orange, sinaasappel.

Koning Willem I ( 1772-1843) was koning Ouwe kikker (Old frog) en Koning Willem II zijn zoon was de jonge kikker (Young frog). Dit was schertsend opgemerkt omstreeks 1815 door Lord Brougham toen de Koning in Engeland vertoefde. Naar analogie werd zijn zoon Willem II (1792-1849) “jonge kikker” genoemd.

Prins Claus was Jonkheer van Amsberg. Deze achternaam van prins Claus is niet behouden gebleven voor de troonopvolgers dus niet voor Catharina-Amalia, Alexia en Ariane. De 3 zonen van Koningin Beatrix en prins Claus zijn jonkheren van Amsberg. Echter Willem Alexander mag zich nog Jonkheer van Amsberg blijven noemen; zijn dochters krijgen dit predicaat niet. Waarom de Koningin de naam van haar man heeft afgeschaft voor de kinderen van Willem-Alexander is niet bekend. De kinderen van de prinsen Friso en Constantijn voeren de naam Van Amsberg weer wel, dus Luana en Zaria, de dochters van prins Friso zijn wel Jonkvrouwe van Amsberg, evenals de dochters van prins Constantijn, Eloise en Leonore en hun zoon Claus-Casimir is Jonkheer van Amsberg.

De kinderen van prins Maurits en prinses Marilène dragen geen adellijke titels. Wel is bij Koninklijk Besluit de naamgeving vastgesteld dat zij de naam Van Lippe-Biesterfeld van Vollenhoven zullen dragen. Ondanks het feit dat prins Maurits en prinses Marilène toestemming van het parlement hebben gevraagd voor hun huwelijk, hebben hun kinderen geen aanspraak op de troon, omdat ze in de vierde graad verwant zijn aan koningin Beatrix. De grondwet bepaalt dat het koningschap alleen geërfd kan worden door bloedverwanten in ten hoogste de derde graad van de zittende vorst. Daarom zijn de kinderen geen lid van het Koninklijk Huis, maar behoren ze (uiteraard) wel tot de Koninklijke familie. Zo blijft dus de familienaam van grootvader prins Bernhard in Nederland voortleven.

Echtscheidingen binnen de Koninklijke Familie:

Prinses Marianne der Nederlanden, dochter van Koning Willem I en prinses Wilhelmina van Pruisen, * 09-05-1810 + 29-05-1883 was getrouwd met haar neef Prins Albert van Pruisen. Uit dit huwelijk kwamen 5 kinderen, maar het huwelijk werd hoe lange hoe slechter. In 1845 verliet prinses Marianne haar man en Berlijn om zich in Voorburg te vestigen. Hier leefde ze openlijk met haar koetsier Johannes van Rossum. (zie ook het deel in thema Bastaardkinderen, http://royalfanvivian.web-log.nl/royalfanvivian/2007/06/deel_5_thema_ba.html ) Toen zij in 1849 zwanger bleek te zijn, kwam het tot een officiële scheiding tussen Albert en Marianne.

Prinses Irene trouwt in Rome op 29 april 1964 met Prins Carel Hugo de Bourbon Parma geboren 9 april 1930. Hij is hertog van Parma en Piacenza en is hoofd van het Huis Bourbon-Parma en voormalig Carlistisch pretendent naar de Spaanse troon. Het paar krijgt 4 kinderen ,2 zonen en 2 dochters. Het paar scheidde in 1981, maar Carel Hugo is nog steeds aanwezig bij een groot aantal van de bijzondere gebeurtenissen in de Koninklijke familie. Prinses Irene liet zich voortaan mevrouw Van Lippe-Biesterfeld noemen, de achternaam van haar vader.

Prinses Christina geboren 18 februari 1947 trouwt in Utrecht op 28 juni 1975 met Jorge Guillermo geboren 1 augustus 1946 Het paar krijgt 2 zonen en 1 dochter. In 1994 vroeg Prinses Christina een scheiding aan. In 1996 was de echtscheiding een feit. Prinses Christina vestigde zich hierna in New York met haar zoons. Juliana jr. is bij haar vader in Londen gaan wonen.

Scheiding van tafel en bed:
Koning Willem III geboren 17 februari 1817 en gestorven 23 november 1890 trouwde op 18 juni 1839 met zijn volle nicht Sophie von Württemberg, de dochter van koning Willem I van Württemberg en Catharina Paulowna (Catharina was de zus van de moeder van Willem III, Anna Paulowna), geboren 17 juni 1818 en gestorven 3 juni 1877. Zij krijgen 3 zonen : Willem, Maurits en Alexander. Het werd een slecht huwelijk, mede door Willems nauwelijks verholen buitenechtelijke affaires en seksuele uitspattingen, die de New York Times ertoe brachten hem "de meest losbandige figuur van onze tijd" te noemen. De weinig tolerante en zeer ambitieuze houding van zijn echtgenote deed de rest. In 1851 werd door zijn schoonfamilie een poging gedaan het huwelijk te ontbinden. Dat mislukte, en sindsdien leefde het paar gescheiden van tafel en bed.

Verlovingen die verbroken werden:
De jonge Willem, de latere Koning Willem II, (1792-1849) werd verliefd op de Engelse prinses Charlotte (1796-1817), tweede kind van de latere Koning George IV. In december 1813 werd het paar als verloofd beschouwd en van december 1813 tot en mei 1814 verloofd met de Britse kroonprinses Charlotte Augusta, dochter van de latere koning George IV. Zij verbrak de verloving echter en huwde later Leopold van Saksen-Coburg-Saalfeld, de latere koning Leopold I der Belgen.

"Om nu te zeggen dat ik verliefd op Willem ben zou onwaar en belachelijk zijn", schrijft Charlotte in die dagen aan een vriendin, "maar het is wel een man met een zeer natuurlijk en openhartig karakter. Misschien is dat wel beter en waarschijnlijk ook duurzamer dan liefde".

Want Charlotte beseft heel goed dat prinsessen niet al te veel noten op hun zang mogen hebben als het om een huwelijk gaat. Maar Carolina, haar moeder, laat het er niet bij zitten. Samen met haar zwager bewerkt ze haar dochter net zo lang tot deze de verloving verbreekt. En dat schiet koning Willem I weer in het verkeerde keelgat. Zou die wispelturige Engelse prinses zomaar zijn mooie plannen doorkruisen en de verloving verbreken? Nee, zo'n vernedering doet de naam van de Oranjes geen goed en gauw zorgt hij ervoor dat de verloving weer "aan" raakt. Er wordt meteen vast een huwelijksdatum vastgesteld maar achter de schermen zijn de ruzies niet van de lucht. George verfoeit zijn vrouw zó dat hij haar verbiedt de bruiloft van haar eigen dochter bij te wonen. Maar dan gaat hij toch werkelijk te ver. Charlotte vertikt het om nog langer een speelbal van haar ouders te zijn en zonder het aan iemand te zeggen schrijft ze Willem resoluut een brief. "Mijn plaats is bij mijn moeder", laat ze hem weten, "en als ik in een ander land moet gaan wonen zal ik me niet gelukkig voelen. Ik beschouw onze verloving van nu af aan voor eens en voor altijd verbroken".

Haar vader is woedend over dit eigengereide optreden van zijn dochter en het weerbarstige meisje wordt meteen gestraft met huisarrest. En de jonge Willem is natuurlijk óók weinig gelukkig met het blauwtje dat hij heeft gelopen. De hele pijnlijke affaire is een dankbaar onderwerp van gesprek in de Europese paleizen. Er wordt heel wat afgegniffeld om de onvermijdelijke spotprenten die al spoedig de ronde doen. Wat een vernedering! Er zit voor Willem niets anders op dan met lege handen weer naar Den Haag terug te keren...

De jonge Willem trad op 2 mei 1816 in het huwelijk met Anna Paulowna en met prinses Charlotte liep het slecht af. Zij overleed kort nadat zij in 1817 een doodgeboren zoontje ter wereld bracht. De weduwnaar Leopold is in de geschiedenis bekend geworden als Leopold I, de eerste Koning der Belgen en pas in 1832 hertrouwde met de Franse prinses Louise Marie.

Koningin Emma ging in die tijd op zoek naar een geschikte kandidaat voor haar dochter Wilhelmina. Haar zoektocht begon in Duitsland, daar zij zelf van Duitse afkomst was. De jonge hertogen van Mecklenburg-Schwerin kwamen hiervoor in aanmerking. Wie gekozen werd, Adolf Frederik geboren in 1873 of Hendrik Wladimir geboren in 1876, liet Koningin Emma aan haar dochter over. Volgens de mythe had Wilhelmina voorkeur voor Adolf Frederik, maar deze trok zich terug en er werd een huwelijk gearrangeerd met hertog Hendrik. Hij was zeer militaristisch opgevoed en stond bekend las grootwild jager en had verstand van bosbouw.

Prinses Marianne der Nederlanden, dochter van Koning Willem I verloofde zich in 1828 met Gustaaf van Holstein-Gottorp, de zoon van de Zweedse ex-Koning Gustaaf IV Adolf. geboren 9 november 1799 gestorven 4 augustus 1877 en hij was kroonprins van Zweden van 1799 tot 1809. Hij wordt als erg geschikte kandidaat geacht vanwege zijn voorname, protestantse afkomst en zijn vermogen (zo’n 20 miljoen gulden). De voorbereidingen zijn in volle gang, maar onder zware politieke druk wordt het huwelijk afgeblazen en vooral koning Karel XIV van Zweden was woedend over de plannen. Onder politieke druk moest zij deze verloving verbreken. Een nieuwe verbintenis met Pruisen werd nuttiger geacht en dus trouwde ze in 1830 met haar neef Albert van Pruisen, de jongere broer van de latere keizer Wilhelm I.

(Met  dank aan Anja)