Op 6 december 1813 aanvaardde Willem Frederik de soevereiniteit over de Verenigde Nederlanden. Deze opdracht van de soevereiniteit wenste Koning Willem I te zijner tijd “door eene solemneele inhuldiging te bekrachtigen en te bekroonen” zo liet hij weten. In samenwerking met de Koning grepen de opstellers van de Grondwet terug op oude vaderlandse tradities. Omdat er al heel vroeg sprake was van het woord ‘huldinge’ of ‘inhuldiging’ – ook ten tijde van de Republiek – kreeg het begrip inhuldiging een plaats in de Grondwet. De Grondwet van 1814 gaf Amsterdam de titel hoofdstad en schreef voor dat de inhuldiging daar moest plaatsvinden. Dat de ceremonie in de Nieuwe Kerk is, is geen grondwettelijk voorschrift maar voornamelijk om praktische redenen.
30 maart 1814 werd Willem I in de Nieuwe Kerk ingehuldigd. Op een speciaal podium zweerde de Koning trouw aan volk en vaderland. Voor hem lagen op de zogeheten credenstafel de kroon, scepter, het rijkszwaard en de rijksstandaard. De scepter symboliseert het gezag van de koning, de rijksappel verbeeldt het grondgebied en het rijkszwaard staat voor de macht van de koning. De Rijksstandaard is de banier met daarop het Nederlandse wapen. De Koning droeg een korte mantel met aan de voorkant een brede strook wit bont. Een mantel die vervolgens nóóit meer in beeld kwam. Anderhalf jaar later droeg hij tijdens de inhuldiging in Brussel – op 21 september 1815 - namelijk een veel grotere roodfluwelen mantel. Deze mantel had een opstaande kraag. Of deze mantel een vermaakt exemplaar was uit de eerste is niet bekend. Met de inhuldiging in Brussel werd Koning Willem I koning van een groot Nederlands rijk. België en Luxemburg hoorden er voortaan ook bij. Dat zou echter niet voor al te lange tijd zijn..
Foto's: © RVD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten