Juliana's 1934

In 1934 veranderde er veel in het leven van Prinses Juliana. Ze moest afscheid nemen van haar oma en vader, en kreeg daardoor op haar 25e ineens veel meer Koninklijke verplichtingen. Door hun verdriet te delen, en het besef dat ze alleen elkaar nog hadden, werd de band tussen Prinses Juliana en haar moeder wel hechter.

Juliana verlaat Paleis Lange Voorhout

In januari 1934 lijkt er nog geen vuiltje aan de lucht te zijn als Juliana met haar ouders op vakantie gaat naar Zwitserland. Het zou de laatste onbezorgde vakantie worden. Een jaar met veel verdriet volgde, want enkele weken na de vakantie ging de gezondheid van Koningin-moeder Emma hard achteruit. Wilhelmina en Juliana werden steeds vaker gesignaleerd bij Paleis Lange Voorhout waar ze met bezorgde blikken naartoe gingen, en verdrietig weer vertrokken. Ook een dag voor het overlijden van Emma kwamen Koningin Wilhelmina en Prinses Juliana nog op bezoek. Op 20 maart overleed ze uiteindelijk aan de gevolgen van een longontsteking. Een week later werd haar lichaam bijgezet in de grafkelder van de Oranjes in de Nieuwe Kerk in Delft. Vrij snel na de uitvaart probeert het Koninklijk gezin hun werkzaamheden weer op te pakken. Juliana stak al haar energie in het Nationaal Crisis Comité en moet daarbij vaak gedacht hebben aan haar oma die haar regelmatig duidelijk maakte dat de plichten, ondanks alles, door moeten gaan.

Op 30 april van dat jaar werd de prinses 25 jaar. Ter gelegenheid daarvan werden diverse penningen uitgebracht. De verzamelaars moesten maar kiezen op welke penning Juliana het mooist stond afgebeeld. Zelf moest Prinses Juliana niet zoveel van de aandacht rondom haar persoon hebben. Na een bezoek met haar moeder aan Friesland, vertrok ze op 14 juni naar Engeland voor een korte vakantie. Met het stoomschip de Batavier V, waar ze in het verleden al eens vaker de overtocht mee maakte, ging ze naar de Graaf en Gravin van Athlone in Kensington Palace. In 1933 was ze hier ook al eens voor een periode, en de omgeving beviel haar wel. Ze kwam tot rust en bezocht ook de Ascot paardenraces met Prins Arthur van Connaught. Ondanks de relaxte tijd in Engeland, maakte ze zich ook zorgen over de gezondheid van haar vader. Dagelijks belde ze met haar moeder die vervroegd was teruggekomen van een vakantie in Zwitserland omdat Prins Hendrik op het kantoor van het Rode Kruis een zware hartaanval had gekregen. De artsen sloten een herhaling niet uit, en inderdaad, op 3 juli overleed de prins aan een hartstilstand. Juliana, die nog altijd in Engeland verbleef, werd door haar moeder telefonisch op de hoogte gesteld. Ze vertrok nog diezelfde dag met de Batavier. De volgende ochtend werd de prinses door haar moeder opgehaald in Hoek van Holland. Bij thuiskomst schoof ze direct de ringen – die haar moeder had laten verwijderen – weer terug om de vingers van haar overleden vader. Diepbedroefd nam ze samen met haar moeder op 11 juli definitief afscheid van haar vader. Naar eigen wens van de prins was de uitvaart in het wit. Klokslag kwart voor tien vertrok de rouwstoet met witte lijkkoets van Paleis Noordeinde onder toeziend oog van Koningin Wilhelmina en Prinses Juliana die beiden in het wit gekleed waren en in de vestibule stonden. Even later stonden ze ook bij de Nieuwe Kerk in Delft toen daar de kist werd binnengedragen. Er waren veel toeschouwers op de been. Op de daken van de huizen en winkels aan de markt van Delft zaten vele tientallen mensen.


Om een beetje tot rust te komen vertrokken Koningin Wilhelmina en Prinses Juliana in augustus naar het Noorse Lillehammer. Vanaf dan wordt ook de verbondenheid tussen moeder en dochter groter. Ze ondernemen steeds meer dingen samen. Samen op werkbezoek door het hele land, en ook samen naar het buitenland. Verder kreeg Prinses Juliana er veel meer taken bij. Ze nam de representatieve plichten en beschermschappen over van haar oma en vader; Rode Kruis, Commissie van Weldadigheid en de bescherming van tuberculosebestrijding. Terwijl ze zich voor honderd procent inzette, werd er ondertussen gespeculeerd dat de prinses verkering zou hebben met Prins Karel van Zweden. Er werd zelfs al een ansichtkaart gefabriceerd. Op een teruggevonden kaart staat op de achterkant geschreven: “De verloving, laat staan het huwelijk, van deze twee geliefden kon om staatsrechtelijke bezwaren niet doorgaan, want beiden waren – en bleken – troonopvolgers te zijn die niet te vervangen waren. Deze kaart is dus voorbarig geweest en daardoor zeldzaam.”

Of het nu bij een bezoek aan een appelsorteermachine was of tijdens de opening van een nieuwe locatie van de Nederlandse Padvinderij, Juliana droeg, net als haar moeder gedurende lange periode witte rouwkleding. In oktober lieten moeder en dochter zich zelfs uitgebreid fotograferen. Op Paleis het Loo was hoffotograaf Franz Ziegler uitgenodigd voor een fotosessie. Hij maakte diverse portretten van Wilhelmina en Juliana in hun rouwkleding. En foto’s van moeder en dochter samen. Door het donkere decor is op sommige foto’s prachtig het contrast te zien met de witte kleding. De dromerige foto van Juliana met – helaas – een vos om zich heengeslagen zou uiteindelijk een van de favoriete foto’s van Prins Bernhard worden..



Foto's: ©  Franz Ziegler/RVD

Wederom in het wit, maar dan in bruidsmeisje tenue, was Juliana op 29 november bij het huwelijk van de Hertog van Kent met Prinses Marina. Samen met Prinses Catharina van Griekenland, Prinses Irene van Griekenland, Lady Mary Cambridge, Prinses Elizabeth van Engeland, Groothertogin Kyra van Rusland, Lady Mountbatten en Prinses Eugenie van Griekenland was ze uitgenodigd om bruidsmeisje te zijn. Na afloop werd er een groepsfoto gemaakt met het bruidspaar: