 |
| Foto: RVD |
Sophie was amper twintig toen er al mannen aan haar werden voorgesteld waar ze mee zou moeten trouwen. Koning Otto I van Griekenland toonde zelf interesse, maar Sophie's vader vond zijn argument "haar naam Sophia is Grieks voor wijsheid" niet ter zake doen. Daarnaast had hij geen vertrouwen in het pas opgerichte Griekse Koningshuis. De Nederlandse erfprins Willem, de latere Koning Willem III, toonde eveneens zijn interesse en ook diverse anderen gaven er blijk van met haar in het huwelijksbootje te willen stappen. Haar vader vond Willem een uitstekende partij voor zijn jongste dochter uit zijn tweede huwelijk. Sophie was echter niet verliefd op Willem en vroeg bedenktijd. Ze probeerde tevergeefs de verloving af te breken, met hulp van haar aanstaande schoonmoeder, Anna Paulowna. Ook deze was fel tegenstander van de verbintenis. De moeder van Sophie, Catharina, was namelijk een zus van Anna Paulowna, waardoor Sophie en haar toekomstige man Willem volle neef en nicht waren. Een huwelijk tussen neef en nicht werd in Rusland als bloedverraad gezien.
Hoewel ze niet op iemand anders verliefd was, zo zou ze later in haar memoires schrijven, had ze wel fantasieën over hertog Willem van Brunswijk. Hij was een 'aantrekkelijke man' en ondanks dat ze hem nog nooit had ontmoet, droomde ze ervan zijn echtgenote te worden. Nadat Willem zijn belangstelling om met Sophie te trouwen had kenbaar gemaakt, ontmoette Sophie per toeval hertog Willem van Brunswijk op een galabal. Hij was erg galant tegen haar en Sophie raakte nog meer onder de indruk, maar de volgende dag deed hij erg terughoudend, waardoor ze naar eigen zeggen alsnog koos voor de Nederlandse erfprins. Ze had hem al eens eerder ontmoet rond haar vijfde verjaardag en ze hadden toen een wedstrijd 'ezelrennen' gehouden. De tweede ontmoeting zou veertien jaar later zijn in Den Haag en bij de derde in Württemberg, in 1837, wilde Willem al met haar trouwen. Pas nadat Sophie akkoord had gegeven, werd het officiële huwelijksaanzoek ingediend. Dat kwam niet van de erfprins zelf, maar van zijn vader de toenmalige prins van Oranje en latere Koning Willem II. En het werd niet rechtstreeks aan Sophie gericht, maar aan haar vader. Op 18 juni 1839, een dag na haar 21e verjaardag, trouwden Willem en Sophie in Stuttgart, Sophie's woonplaats.
Gelukkig is het niet zo al vroeger, dat je ouders dit voor je besliste. Maar het is wel een triest verhaal.Je hebt het mooi beschreven. Hier word ik wel vrolijk van, van die geschiedenis dan, maar natuurlijk niet van dit verhaal dat ze moeste trouwen, maar ja, zo ging dat in die tijd..
BeantwoordenVerwijderen