Foto:© Nationaal Archief |
Zoals bekend verbleef Juliana tijdens de oorlog met haar dochters in Canada, waar Margriet geboren werd. Prins Bernhard heeft in die periode zijn gezin niet vaak bezocht. Hij verbleef meer in Londen waar hij Koningin Wilhelmina bijstond. Gedurende de Tweede Wereldoorlog werden wel regelmatig foto's verspreid van de prinsesjes, die van hand tot hand werden doorgegeven omdat ze door de bezetter waren verboden. Op één van de eerste foto's staat een jonge Beatrix met de tekst 'Ik kom heusch terug hoor!' In werkelijkheid zou dat nog wel even duren.
Toen een deel van Nederland eindelijk bevrijd was keerde Prinses Juliana in april 1945 met haar moeder terug naar Nederland. Wilhelmina vestigde zich tijdelijk in Breda, waar ook Juliana zo'n twee maanden intrek nam. Ze werkte mee aan hulpacties voor mensen die zwaar hadden geleden tijdens de Hongerwinter. In juni keerde Prinses Juliana terug naar Canada, voor de definitieve terugkeer met haar dochters op 2 augustus. Voorafgaand ontvingen de Nederlanders al een kaart, die door de prinsesjes was geschreven en gericht is aan 'de kinderen van Nederland'. "Wij zijn zóó blij dat we terug kunnen komen.. Vader en moeder hebben ons zoveel over jullie verteld. Tot heel gauw dus!"
Prins Bernhard, die ook al een tijd in Nederland was, vertrok die bewuste 2 augustus al rond 12 uur met zijn camera richting vliegveld Teuge. Allereerst verscheen de Lockheed Hudson 'Rotterdam' met Juliana en Margriet aan boord.
Omdat vier personen in één vliegtuig te riskant gevonden werd, arriveerden Beatrix en Irene later. Na op een koekje geknabbeld te hebben, ging een radioverslaggever door z'n knieën om met het kleine prinsesje te praten.
Eenmaal op de grond kwam de pers ook naar hen. Beatrix, die verklaarde 'niet zo van die dingen te houden' begroette uiteindelijk toch de mensen van Nederland via de radio. Ook waren er enkele kinderen op het vliegveld aanwezig die van Beatrix en Irene handtekeningen wilden.
Met de auto vertrok het gezin daarna naar oma Wilhelmina in Apeldoorn, om zich vervolgens enkele dagen weer te laten zien in de tuin van Paleis Soestdijk, waar een groot kinderfeest werd georganiseerd.
Foto's:© Nationaal Archief
|
Geweldig beschreven en de beelden blijven mooi, ook al heb ik dit niet persoonlijk meegemaakt. Hopende krijgen wij nooit meer te maken met een oorlog. Met plezier gelezen
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk verhaal - met foto's die ik niet kende. Bedankt - jij maakt de "komkommertijd" wel heel boeiend.
BeantwoordenVerwijderenHet blijft een mooie geschreven verhaal. een verassing kwam thuis van mijn werk en moest mijn uren invullen en dan kijk ik uit nieuwsgierigheid op enkele site en dan staat jij er weer op, 70 jaar geleden al weer.
BeantwoordenVerwijderen