“De begrafenis van de eeuw” zo klonk het al voordat de uitvaart van Koningin Elizabeth ging plaatsvinden, en persoonlijk kan ik inderdaad concluderen dat voorlopig geen enkele andere koninklijke gebeurtenis dit zal overtreffen. Wereldwijd keken miljarden mensen naar de historische, indrukwekkende en emotionele beelden van de staatsbegrafenis van Koningin Elizabeth waar véle staatshoofden en hoogwaardigheidsbekleders bij aanwezig waren. Onder hen ook Koning Willem-Alexander, Koningin Máxima en Prinses Beatrix.
Dagenlang kon de Britse bevolking afscheid nemen van hun Queen in de Westminster Hall. Vanochtend werd daar de kist op een affuit van een kanon geplaatst en door 142 matrozen naar de Westminster Abbey gebracht. Onder andere Elizabeth’s vier kinderen; Charles, Anne, Andrew en Edward liepen mee in de stoet die begeleid werd door zo’n tweehonderd muzikanten.
Ondertussen vulde de kerk zich met de vele gasten. De hoogwaardigheidsbekleders en staatshoofden werden, op de Amerikaanse president na, per bus gebracht. Koning Willem-Alexander, Koningin Máxima en Prinses Beatrix zaten in het ‘Europese staatshoofden vak’ vooraan, tegenover de kist. Prinses Beatrix droeg een bijzondere lotus-broche; als verwijzing naar Koningin Elizabeth die regelmatig een 'lotus flower tiara' droeg, maar ook de betekenis van de lotus is op haar van toepassing: De wordt dankzij zijn lange bloeitijd vaak gebruikt als een symbool voor het leven, en Elizabeth's leven was lang.
Rond 11.00 uur arriveerde de stoet bij de Westminster Abbey. Op de kist lagen de kroon, scepter en rijksappel en een bloemstuk van Koning Charles, gemaakt van bloemen afkomstig uit de tuinen van Elizabeth’s residenties Buckingham Palace en Windsor Castle en Charles landgoed Highgrove House.
De krans bevat onder meer rozemarijn, als symbool van herinnering. De gebruikte mirte, die een gelukkig huwelijk symboliseert, werd gesneden van een plant die ooit van een maretak in het bruidsboeket van de koningin werd getrokken.
Het was tevens déze kerk waar Elizabeth in 1947 het jawoord gaf aan Prins Philip en zes jaar later vond hier ook de kroning plaats, maar het is de eerste koninklijke uitvaart in de Westminster Abbey sinds die van George II in 1760; ceremonies voor andere vorsten werden vooral gehouden in de kapel in Windsor waar ze begraven werden.
Toen de kist van Koningin Elizabeth de kerk werd binnen gebracht, stonden alle tweeduizend genodigden recht. Op de achtergrond begon het koor te zingen.
Veel muziekstukken die gespeeld werden tijdens de uitvaartplechtigheid waren zowel bijzonder voor Koningin Elizabeth als voor de Westminster Abbey.
Het lied O Taste and See werd geschreven door Ralph Vaughan Williams voor de kroningsceremonie van de koningin in 1953.
De hymne Love Divine, All Loves Exceeding werd gezongen op het huwelijk van de kleinzoon van de koningin, Prins William, met Prinses Catherine in 2011.
De dienst werd onder anderen geleid door de anglicaanse priester David Hoyle. De koren van Westminster Abbey en Chapel Royal zongen de liederen. Justin Welby, de aartsbisschop van Canterbury en hoogste geestelijke van de anglicaanse kerk, hield een preek. Ook de nieuwe premier Liz Truss nam het woord. Zij las voor uit het evangelie van Johannes, waarin wordt verwezen naar de belofte van het eeuwige leven. Vervolgens bracht het koor "The lord is my Shepherd" ten gehore dat ook gespeeld werd tijdens de huwelijksplechtigheid in Westminster Abbey van Koningin Elizabeth en Prins Philip in 1947.
“Zij die dienen zullen geliefd en herinnerd worden, terwijl zij die zich vastklampen aan macht en privileges allang vergeten zijn.” Dat zei Justin Welby, de aartsbisschop van Canterbury, in zijn preek.
Welby’s overpeinzing ging over het eeuwige leven na de dood, een centrale boodschap van traditionele christelijke begrafenissen.
De aartsbisschop haalde de belofte aan van de koningin die ze op haar 21e verjaardag deed om haar leven te wijden aan dienstbaarheid. "Zelden is zo'n belofte zo goed nagekomen. Weinig leiders ontvangen de uitstorting van liefde die we hebben gezien."
De dienst was ontleend aan het Book of Common Prayer uit 1662, het officiële gebedenboek van de Church of England. Naar verluidt was de koningin verknocht aan dit boek, samen met de hymnen en lezingen die de koningin persoonlijk had gekozen voor haar begrafenis.
Aan het einde van de dienst gaf een trompettist met de Last Post het begin aan van twee minuten stilte in het hele land, waarna het volkslied klonk en tot slot een doedelzakspeler, op verzoek van Koningin Elizabeth zelf, een klaagzang ten gehore bracht.
Na de uitvaartplechtigheid werd de kist met een processie van Westminster Abbey naar de triomfboog Wellington Arch gebracht. Tijdens de lange militaire stoet klonk iedere minuut de klok van de Big Ben en werden saluutschoten in het Hyde Park afgevuurd.
Achter de kist liepen de vier kinderen van Elizabeth en haar kleinzonen. In de volgauto’s zaten onder andere Koningin-gemalin Camilla, Prinses Catherine, Sophie en ook Prins George en zijn zusje Prinses Charlotte.
De gasten die ook uitgenodigd waren om in een kleiner gezelschap (800 personen) de afscheidsdienst in St. George’s Chapel bij te wonen, moesten bij de kerk wachten op de bus, zo ook Koning Willem-Alexander, Koningin Máxima en Prinses Beatrix. Ondertussen waren duizenden mensen in Londen getuige van de indrukwekkende voorbijtrekkende rouwstoet. Elizabeth kwam nog één keer over The Mall en langs Buckingham Palace.
Bij Wellington Arch werd met veel ceremonieel, en opnieuw “God save the King” op de achtergrond, de kist van de affuit gehaald en per rouwauto verder naar Windsor gereden.
Veel mensen langs de route gooiden rozen naar de auto die stapvoets reed. Vooral de laatste kilometers, over de “Long Walk” leverde een bijna magisch plaatje op van de indrukwekkende stoet en duizenden mensen langs de weg. Ook Elizabeth’s paard stond langs de route en bij de ingang van Windsor Castle zaten haar twee geliefde corgi’s: Muick en Sandy, die vanaf nu bij haar zoon Andrew zullen wonen.
In de St. George’s Chapel waren alle genodigden inmiddels binnen voor de komst van de rouwstoet.
Tijdens een korte dienst werd aan het einde de kroon, scepter en rijksappel van de kist gehaald en toen de Lord Chamberlain of the Household zijn staf gebroken had, zakte de kist naar de koninklijke graftombe onder de kapel, de zogenoemde ‘Royal Vault’. Het zakken van een kist laat nooit iemand koud, en zo kwamen nu ook bij Koning Charles de emoties na een bewogen periode waarin hij zijn emoties vaak moest parkeren vanwege de vele plichten die hij de afgelopen tien dagen moest vervullen. Er was letterlijk geen tijd voor.
Anderhalf jaar na de dood van haar man wordt Elizabeth nu herenigd met haar man. Vanavond zal er in besloten familiekring nog een plechtigheid zijn in de definitieve rustplaats: de King
George VI Memorial Chapel bij Windsor Castle.
Dit artikel wordt morgen, 20 september weer verder aangevuld met foto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten